küylü — samit dilç. – əmələ gəlməsində küyün üstünlük təşkil etdiyi samit … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səs-küylü — sif. Çox səs olan, gurultulu, gurultusu çox olan; qələbəlik. Səs küylü yer. Səs küylü bazar. Səs küylü məclis … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
haylı-küylü — bax hay küylü. Dəli dağ nə qədər haylı küylü, nə qədər vahiməliqorxulu olsa da . . hər dağdan daha məftunedici gəlirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səsli-küylü — bax səs küylü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hay-küylü — sif. Hay küy, səs səmir olan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cin — 1. is. 1. <ər.> Nağıllara və bəzi inanclara görə gözə görünməyən varlıq mövhumi bir məxluq. Cini tutub evdə işlədirmişlər. Cin hər işi tərsinə eləyirmiş. . Cin hər gün yalvararmış ki, üstündəki iynəyi çıxartsınlar. Çünki cinlər iynədən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gur — sif. 1. Güclü, qüvvətli, şiddətli. Günəşin gur şüaları. – Ocağı gur z. qaladı; Günortaya hazır oldu çığırtma. R. R.. Üfüqdən, buludlar arasından meşənin üzərinə alov rəngində gur şüalar çilənirdi. İ. Hüseynov. // Bərk. Ocaq gur z. yanır. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gurultulu — sif. 1. Gurultusu olan, çox səs salan, gurultu salan. Yağış nə qədər gurultulu z. yağsa, o qədər sonra hava xoş və aydın olur. . A. D.. Səndə gurultulu bir çağlayan var; Bu dönməz çağlayan durmadan axar. M. Müş.. Gurultulu alqış(lar) – uzun sürən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küyüldəmək — f. Boğuq, küylü səs çıxarmaq. Meşə küyüldəyir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məftunedici — sif. Öz gözəlliyi ilə məftun edən; valehedici, heyranedici. Məftunedici gözəllik. Məftunedici mənzərə. – Dəli dağ nə qədər haylı küylü, nə qədər vahiməliqorxulu olsa da . . hər bir dağdan məftunedici z. gəlirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəriltili — sif. Gurultulu, uğultulu, son dərəcə səsli küylü. Belə bir şaqqıltılı, nəriltili, gurultulu hala adət edib alışmış Fərhadoğlu dərin fikirdən ayrıldı. . S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
